Jaroslav Kapec studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Pradze w latach 1951-1957 u Vlastimila Rady, Miloslava Holégo i w 1958 roku w u Karla Součka. W odróżnieniu od wielu kolegów i koleżanek z klasy, którzy pozostali we wrzącej Pradze po studiach, wrócił do rodzinnego regionu Ostrawy. Dla malarza osobista wizja świata była cechą trwającą przez całe życie, z przyznaniem związku z genius loci regionu węgla i żelaza. Podczas pierwszych lat studiów osiągnął charakterystyczną, autorską perspektywę, która od tego czasu rozwinęła się w nieomylną formalną i przemyślaną ekspresję oraz uderzającą, wyróżniającą się czytelność. Odłączył się od opisu i podążył za wzorami obrazowymi. Dzięki wyrazistości ekspresji odważył się zredukować szczegóły, pozwalając mu komponować kompozycje wymagające dużej ilości treści z silnym efektem ekspresji. Kolejną kontynuacją była rezygnacja z iluzji przestrzennej. Zakres dzieju został zneutralizowany na rzecz elementów składowych figuralnych lub liniowych. Obrazy były wtedy w całości wynikiem myśli i wizji własnej osobowości artysty, które charakteryzowały się akordem koloru czarnego i czerwonego.