Šnéberger, Jan /

Wartość wielokrotna

2012

drewno, granit, wys. 60 cm

zakupiono w 2022r.

Przykład konceptualnej twórczości rzeźbiarskiej autora. Przedmioty kuchenne codziennego użytku zamieniane są na inny materiał. Metal staje się drewnem, co stawia przedmiot do innej pozycji. To nie jest przykład tzw. ready-made, czyli użycia konkretnego, wyprodukowanego przemysłowo przedmiotu, wyrwanego z kontekstu na potrzeby artystycznego gestu. Konceptualna zmiana materiału, modyfikacja kształtu i specyficzna kompozycja pozwoliły rzeźbiarzowi stworzyć odmienną dadaistycznie sytuację. Ujednolicenie materiału skupia widza na samotnym akcie. To, co jest prowokacyjne w tej obiektowej „rzeźbie”, to właśnie przenikliwy kontakt krawędzi noża z wypukłym kształtem łyżki, która przykrywa jajko pod spodem. Raczej nieprawdopodobna, absurdalna sytuacja, która narusza integralność tego, czego się oczekuje. Przenikanie zwykle nieprzenikliwych obiektów i uderzenie w jajo, które wydawało się bezpiecznie ukryte, otwiera interpretacyjną spiralę ludzkich zachowań, która opiera się na przemyślanych krokach, które natychmiast zostają wygięte lub przebite przez nieprzewidywalne, często fundamentalnie transformujące sytuacje.

ŠNÉBERGER JAN

Rzeźbiarz, konserwator. Po ukończeniu Uczelni Rzemieślniczo-Artystycznej im. św. Anežky České w miejscowości Český Krumlov kontynuował naukę w pracowni rzeźby na Wydziale Artystycznym Uniwersytetu Ostrawskiego pod kierunkiem prof. Maria Kotrby, u którego już jako student brał udział na jego pracach plenerowych. Później studiował u prof. nadzw. Jaroslava Koléška. W jego portfolio możemy znaleźć kilka pamiątkowych realizacji w przestrzeni publicznej, jak na przykład nowatorską tablicę pamiątkową z okazji rocznicy wydarzenia 17 listopada z roku 2019, „przerastającą” poprzez spoiny w murze budynku Wydziału Pedagogicznego Uniwersytetu Ostrawskiego przy ulicy Bráfovej, a także tablice pamiątkowe dla Vladimíra Macury (2015) i Zdeňka Jirotko (2015-2016), czy T.G.M. w miejscowości Hlučín. Choć Jan Šnéberger jest konserwatorem, koncepcja jego rzeźb jest nietradycyjna, wręcz innowacyjna. Często jego rzeźby mają podprogowe znaczenie i wykorzystuje w nich przedmioty codziennego użytku. W realizacjach konkursowych rzeźbiarz intensywnie i z pomysłem zastanawia się nad związkiem z przestrzenią. Jako konserwator brał udział m.in. w obszernej restauracji rzeźb pochodzących z Ostrawskiego Sympozjum Rzeźbiarskiego Form Przestrzennych z lat 1967 i 1969, które obecnie znajdują się w Alejach Dr. Milady Horákové.