(1924, Praha – 2014, Praha) Malarka i rzeźbiarka w latach 1942-1945 studiowała w Szkole Średniej Graficznej w Pradze, a od 1945 do 1950 roku na Uniwersytecie Artystyczno-Przemysłowym w Pradze pod kierunkiem prof. Josefa Kaplického. Była członkiem grup artystycznych UB12 i G7. Jej twórczość związana była z nową figuracją. Znamienne dla niej były historie ciała ludzkiego. Od prac malarskich, w których zajmowała się intymnością codziennych rytuałów, z których zrobiła uroczyste chwile - Make-Up (1969), aż po ciało ludzkie w krańcowych sytuacjach. Ciało, które jest śmiertelne, a jednocześnie przeciwstawia się swemu przemijaniu fizycznemu. Potrzeba uchwycenia krótkotrwałości przemiany, doprowadziła ją do zmiany medium artystycznego. Porzuciła częściowo techniki malarskie i zaczęła korzystać z nowych możliwości ekspresyjnych. Medium, które było jej bliskie, to papier. Papier, który jest tak delikatny i ulotny jak ludzkie ciało. Symboliczna była również technika formowania, kiedy stosowała nakładanie warstw, przycinanie, wgniecenie i frotaż. Jej prace są zapisami chwil o symbolicznej ważności. Tak jak się stopniowo zmieniała jej praca rzeźbiarska i rysunkowa - do porzucania kolorów i pozornej prostoty, zmieniał się również temat i poziom ekspresji. Banalność życia codziennego ustąpiła miejsca poważniejszej twórczości, w której miesza się osobista tragedia ze zdolnością głębokiego przeżycia „Znikanie podobieństw” (1997).