(*1977, Brno) Kateřina Šedá studiowała na AVU (Atelier Kokolii w Pradze). Już dwa lata po skończeniu studiów była zaproszona na prestiżową wystawę światowej sztuki Documenta w Kassel, 2007r. Następowało Berlin Bienniale, Berlin, 2008; Manifesta 7, Bolzano, 2008; Future Generation Art Prize, Kijów; Lyon Biennial, 2010; Venice Biennial, 2013; Moscow Biennial, 2013; Nouveau festival, Centre Pompidou, Paryż, 2015; Eechigo-Tsumari Art Triennale, Japonia, 2015; Tbilissi Biennal, Georgia, 2015 i szereg wystaw w światowych muzeach (Rennaisance Society Chicago, 2018; Mori Art Museum, Japonia, 2010; Kunstmuseum Luzern, Szwajcaria, 2012; SF MOMA, San Francisco, 2014; Tranzit, Słowacja, 2015; IHME, Helsinki, 2016). Projekty Kateřiny Šedé są najczęściej określane jako partycypacyjne i charakteryzuje ich uogólniona platforma, określona miejscowo i w połączeniu ze specyficznym rozwiązaniem, konkretnej intencji autora w odpowiedzi na nią. Dzięki niespotykanej częstotliwości (do tej pory autorka stworzyła ponad czterdzieści trzy projekty), możliwe jest zobaczenie punktów podparcia w większości bardzo skomplikowanie warstwionych projektów, które zasadniczo opierają się na wyboru i specyfice danej miejscowości. Dokładnie opisana wielopoziomowa struktura ściśle związana z lokalnymi społecznościami obywateli połączona łańcuchem zdarzeń, następnie tworzy podstawę dzieła. Samo się realizuje tylko w momencie zdarzenia. Podobnie jak w przypadku działań konceptualnych artystów takich jak Jiří Kovanda, pozostaje tylko zapis (fotografie). Podobnie jest w przypadku Kateřiny Šedé, gdzie nie chodzi tylko o foto dokumentację, ale o większą skalę pod względem charakteru jej pracy. Każde poszczególne działanie jest udokumentowane, uzupełnione wieloma materiałami i pozornie podporządkowanymi, nagraniami wideo i "rekwizytami". W momencie przygotowania autorka dosłownie szkicuje rozwiązanie. Powstaje tak wiele szkiców rysunkowych, ale także znaków graficznych, modeli, głównie abstrakcyjnych, często bez pomocy trudnych do rozszyfrowania postaci. Nie wielu osobom uda się wejść bezpośrednio do epicentrum powstającego dzieła. Prace Kateřiny Šedé nie można łatwo rozszyfrować. Chodzi o bardzo dopracowaną, z wielu faset skomponowaną wewnętrzną budowę kompozycji, kiedy przenikanie, nakładanie się szczegółów jest w czasie trwania akcji prawie nie możliwe. Jednym ze sposobów bezpośredniego spojrzenia na proces twórczy jest rysunek, który zwraca uwagę na najdrobniejsze szczegóły ruchu i krystalizację zamiaru autorki.