Uczył się zawodu ślusarza. Podczas II wojny światowej musiał przymusowo walczyć w Niemczech, a następnie studiował w Państwowej Szkole Graficznej w Pradze. Jego grafiki strukturalne oparte były na spontanicznej ekspresji poprzedzonej ekspresyjnymi kompozycjami figuralnymi. Między 1948 a 1950 rokiem sformułował trzy manifestacje eksplosionalizmu. Pokazał swoje idee w formie wydarzeń ulicznych, które zwiastowały wydarzenia. Często były to brudne ściany ulic Pragi, gdzie pokazywał swoje wizje, że obrazy można znaleźć we wszystkim, co jest wokół nas, bez potrzeby specjalnego kształcenia, tylko poprzez angażowanie własnej wyobraźni i używanie skojarzeń. Podczas swojej pracy w firmie inżynierskiej Českomoravská Kolben Daněk Vysočany odkrył aktywną grafikę, przy tworzeniu której podkreślał samotne twórcze przeżycie. Za pomocą części blach, złamanych narzędzi, śrub i wiórów metalowych tworzył metodą tłoczenia, wbijania lub spawania autogenicznego matryce, z których drukował oprawioną grafikę. Do grafiki strukturalnej używał piasku, kawałków tkanin i sznurki. Swoje prace rozdawał przyjaciołom i robotnikom w fabryce. Jego nonkonformistyczne życie i praca opierają się na eksperymencie, który podobnie jak abstrakcyjna forma, wywołał oburzenie ówczesnej politycznej reprezentacji Czechosłowacji. Vladimír Boudník, podobnie jak wielu innych autorów, nie mógł uczestniczyć w oficjalnych wystawach. Swą oryginalną koncepcją procesu twórczego należy do europejskich osobowości, takich jak Joseph Beuys, którzy twierdzili, że codzienne życie jest procesem twórczym, w którym każdy może zostać artystą.