W latach 1870-1878 studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Pradze, atelier Josefa Matyáša Trenkwalda. Później studiował u Otto Seitza w Monachium. W 1880 r. razem z Emanuelem Krescencem Lišką wzieli udział w konkursie na dekorację loży królewskiej Teatru Narodowego. Panowie otrzymali zamówienie na dekorację trzech fryzów do męskiego salonu loży królewskiej, która została zastąpiona dziełem Wacława Brožíka po pożarze teatru w 1881 roku. Od 1885 r. pracował jako asystent Františka Ženíška w Technikum Artystycznym w Pradze, a w 1894 r. został profesorem. Jego początkowa praca charakteryzowała się przedstawieniem świata robotników, żebraków, a przede wszystkim porzuconych kobiet pracujących w trudnych warunkach, w których wykazywał się serdecznym współczuciem społecznym i socjalnym. Punktem kulminacyjnym krytycznej twórczości socjalnej autora było Morderstwo w domu, dzieło, które otrzymało gratulacje i słowa uznania na Jubileuszowej Wystawie Krajowej w Pradze w 1891 roku. W latach 1891–1896 jego prace pokazywały poszukiwanie spokoju i harmonii umysłu. Następnie poświęcił się tematowi miasta, opisowi jego zakamarków i samotności jednostki. Nastrojowe obrazy Pragi powstały w corocznych przemianach. Chodziło o intymne prace przedstawiające postacie pieszych, często kobiet, którym towarzyszyło światło lamp naftowych w mglistych ulicach.