Malarz Óscar Manuel Palazon Domínguez urodził się w San Cristóbal de La Laguna na Teneryfie na Wyspach Kanaryjskich. W 1927 r. wraz ze swoją siostrą i jej mężem, malarzem Álvaro Fariñą, został wysłany w podróż służbową do Paryża, gdzie odpowiadali za eksport owoców firmy ojca. W Paryżu poznał przedstawicieli awangardy i surrealizmu, zwłaszcza André Bretona. Między 1929 a 1938 rokiem możemy mówić o szczycie jego surrealistycznego okresu, kiedy to powstało wiele prac z odniesieniami do wegetacji Wysp Kanaryjskich - z wulkanami, jaskiniami, strzałami, ale także lwami i bykami. Rezultatem jego pracy są serie dekalkomanii. W latach 1938–1939 tworzył wulkaniczne krajobrazy i krajobrazy przypominające wewnętrzne ludzkie organy. W latach 1942-1943 jego twórczość była pod wpływem Giorgio de Chirico. Domínguez używał charakterystycznej symboliki - zegara, rewolweru i urządzenia fotograficznego, które umieścił w dziwnych krajobrazach.