Francuski rzeźbiarz i malarz urodził się w Etterbeek, przemysłowej części Belgii. W 1845 r. wstąpił do Akademii des Beaux-Arts w Brukseli, gdzie studiował rzeźbę. Później poświęcił się także malarstwu, które stało się jego głównym przejawem w latach 1857-1884. W tym okresie przebywał w klasztorze trapistów w Westmalle, gdzie podczas swego pobytu malował wiele tematów religijnych i scen religijnych. Stopniowo w jego malarskich dziełach zaczęły się przejawiać tematy codziennego życia i jego źródłem inspiracji stał się Jean-François Millet. Refleksję jego dzieła można zaobserwować przede wszystkim w obrazie Zbieranie ziemniaków (1885). Największą sławę zdobył i międzynarodową nagrodę za swoje rzeźbiarskie prace, do których ponownie powrócił w latach 80. XIX wieku. Chodzi o rzeźbę społeczną, dla której odkrył surowość i brutalność życia w koloniach górniczych w strefie przemysłowej w okolicach Liège, w kopalniach Borinage lub w porcie w Antwerpii. Słynne stały się prace Wybuch gazu kopalnianego (1887 - 1890) i Robotnik portowy (1893). Jednocześnie odkrył poezję tych miejsc w pozornie niedostrzegalnych i zwykłych opowieściach (Konik górniczy, 1890). Jego postacie górników i robotników różnych rzemiosł i zawodów stały się proklamacją ciężkiej pracy bez ogródek.