Malarz Oskar Laske urodził się w 1874 r. W bukowskim mieście Czernowice jako syn architekta Oskara Laske, urodzonego w Strašicach w Czechach. Szkolenie artystyczne rozpoczęło się u malarza krajobrazów Antonina Hlavacka w latach 1888-1889, następnie kontynuował studia w Wiedniu, gdzie studiował architekturę w latach 1892–1898 u Karla Koniga i Akademii Wiedeńskiej w latach 1899–1901 u Otto Wagnera. Początkowo pracował jako architekt, ale od 1904 roku systematycznie zajmuje się grafiką, malarstwem i ilustracją książkową. Pracował również jako projektant szkła dla Lobmayera. Od 1907 r. jest członkiem Hagenbund, a od 1924 r. także secesji Wiener. Oskar Laske dużo podróżował i stworzył wiele obrazów z motywami podróży. Przełomowym momentem jego twórczości były rozległe kompozycje oznaczone liczbami opusowymi, w których malarz uwolnił swoją wyobraźnię, która trwa aż do społeczno-krytycznego sarkazmu. Ze swoimi karykaturalnym sposobem pojętymi postaciami ludzkich stanów, które zdalnie przypominają obrazy Breughela, ogólny przekaz treści odpowiada współczesnemu, eskalującemu się społecznie malarstwu i grafice, bliską autorom powojennych Niemiec. Element wyobraźni, który zapewnił Laskemu wyróżniającą się pozycję w kontekście współczesnego malarstwa austriackiego,ma związek ze symboliką przełomu wieków. Budowa wieży Babilonu jest jednym z najważniejszych dzieł tej serii obrazów satyryczno-filozoficznych, dzięki którym się Laske, choć nieco dziwacznie, jednak w szczególny osobisty sposób włączył do historii austriackiej sztuki XX wieku. W tym kontekście, nie tylko ze względu na przypadkową bliskość terytorialną, warto przypomnieć, że obraz Łódź dziwaków (Opus XXX) ze zbiorów Muzeum Śląskiego w Opawie jest jeszcze bardziej charakterystyczny, a nawet wyrafinowany encyklopedycznie dla naszego wizerunku, krytycznego spojrzenia na współczesną ludzkość.