Hablik został stolarzem i już wtedy interesował się malowaniem na porcelanie. Kontynuował studia w specjalistycznej szkole ceramicznej w Teplicach. Jego talenty pozwoliły mu kontynuować studia w kierunku artystycznym. Najpierw w Kunstgewerbeschule des österreichischen Museums für Kunst und Industrie w Wiedniu, a następnie na Akademii Sztuk Pięknych w Pradze pod kierunkiem prof. Franza Thiele. Zajmował się nie tylko malarstwem, projektował budynki, meble i szereg przedmiotów codziennego użytku. Wkrótce po ukończeniu studiów wyjechał z Pragi do Niemiec, gdzie osiadł na stałe w Hamburgu. W 1920 roku otrzymał obywatelstwo niemieckie. W 1925 r. Krasoumná jednota zorganizowała wystawę rysunków, obrazów i projektów architektonicznych Hablika w Domu Artystów. W 1936 r. Hablik wystawiał także w swoim rodzinnym mieście. Prace Hablika były najbliższe ekspresjonizmowi. Jednocześnie możemy zaobserwować pewną tendencję do krystalicznej geometryczności. Te zasady można zaobserwować w jego często bardzo śmiałych projektach architektonicznych, które niestety nigdy nie zostały w pełni zrealizowane.