Dzieło Noc w pociągu pochodzi z 1944 roku. Wiele prac autora kryje w sobie nieco negatywności i sceptycyzmu wobec świata. Są one jeszcze spotęgowane przez skomplikowany i uciążliwy czas wojny. Obraz zdominowany jest przez dwie ciemne postacie - siedzącego mężczyznę i stojącą kobietę - wpatrujących się w noc z okna pociągu. Samotne i obce istoty w pociągu jadące donikąd. Pochmurność sceny i atmosferę nieufności podkreślają kolory - zielone, niebieskie i bordowe powierzchnie, które symulują drewniane ściany wagonu i przywołują chłód i beznadziejność. Charakterystyczną cechą optycznego środka ciężkości jest urządzenie techniczne do ręcznego hamowania wagonu. František Hudeček stopniowo zaczął wykorzystywać układ geometryczny i abstrakcję. W latach 60. poświęcił się sztuce optycznej (op-art). Większość jego dzieł opiera się na charakterystycznym odczuciu powierzchni, przestrzeni i kolorystyki w oparciu o znajomość geometrii wykreślnej, biologii i fizyki. Najbardziej cenione dzieła pochodzą z okresu Grupy 42.